KEBAJIKAN SOSIAL AWAM
Emile
Durkheim mengatakan bahawa terdapat pelbagai sebab yang menyebabkan masyarakat
industri perlu bergantung kepada perkhidmatan sosial yang sedia ada dalam
masyarakat. Sebab-sebab ini boleh dikelompokkan iaitu pergantungan semula jadi
iaitu pergantungan yang berpunca daripada kecacatan atau ketidakupayaan fizikal
dan psikologi serta ketentuan budaya dan norma sosial. Satu sistem kebajikan
sosial awam perlu diwujudkan untuk bertindak balas masalah sosial yang dihadapi
oleh masyarakat yang wujud daripada pergantungan semula jadi. Tanpa kebajikan
sosial ini, masyarakat yang mengalami kekurangan dari segi keperluannya tidak
mempunyai sistem sokongan atau bantuan untuk membantunya menyelesaikan masalahnya.
Hal ini akan menyebabkan kehidupan mereka tidak dapat mencapai kesejahteraan
kerana keperluan mereka seperti keperluan asas tidak dapat dipenuhi. Oleh itu,
kebajikan sosial awam haruslah diwujudkan untuk menyelesaikan masalah sosial
yang dihadapi oleh masyarakat. Kebajikan sosial awam merupakan bantuan atau
perkhidmatan sosial yang diberikan oleh pihak kerajaan kepada masyarakat.
Kebajikan sosial awam ini seharusnya disampaikan secara universal kepada
masyarakat tidak kira muda atau tua, miskin atau kaya kerana setiap daripada
mereka pasti akan melalui kitaran hidup tertentu yang mempunyai keperluan
semula jadi. Kebajikan sosial awam dirujuk sebagai perkhidmatan sosial yang
disediakan, dibiayai dan disampaikan oleh sektor awam seperti kerajaan pusat,
kerajaan tempatan. Sebagai contoh, perkhidmatan sosial yang disediakan oleh
sektor awam ialah skim pinjaman buku teks secara percuma, rancangan makanan
tambahan, yuran sekolah percuma, baucer buku dan lain-lain. Malaysia juga telah
menyediakan pelbagai perkhidmatan sosial kepada rakyatnya seperti Bantuan
Rakyat 1 Malaysia, Baucer Buku 1 Malaysia, skim bantuan orang tua, skim bantuan
kanak-kanak dan lain-lain. Pembiayaan perkhidmatan sosial awam dibuat oleh
dana-dana awam seperti hasil cukai negara dan geran pembiayaan awam daripada
kerajaan pusat.
KEBAJIKAN FISKAL
Kebajikan
fiskal merupakan perkhidmatan sosial yang menggunakan sistem percukaian untuk
mengagihkan, menyampaikan dan membiayai segala bantuan sosial yang diberikan
kepada masyarakat. Manfaat boleh dilihat menerusi bayaran pindahan yang
diperoleh daripada proses membayar cukai segolongan individu kepada segolongan
individu yang menerima bayaran tersebut. Kebanyakan negara di dunia ini
menggunakan cukai sebagai membiayai atau mengagihkan bantuan kepada orang
ramai. Cukai dilihat sebagai suatu item yang penting kepada negara untuk
menyampaikan bantuan sosial kepada orang ramai. Sistem percukaian boleh dilihat
sebagai kepekaan masyarakat terhadap kebajikan dan tanggungjawab sosial. Sistem
percukaian juga boleh dilihat sebagai alat keprihatinan masyarakat terhadap
masyarakat yang kurang bernasib baik seperti orang kurang upaya, orang tua
terdampar, ibu tunggal, anak yatim piatu dan lain-lain. Secara tidak langsung,
kerajaan juga telah berkongsi tanggungjawab untuk menjaga anggota keluarga
dengan setiap pembayar cukai. Sebagai contoh, bayaran cukai boleh digunakan
untuk mengurangkan bebanan masyarakat kurang bernasib baik seperti anak-anak
yatim piatu, ibu tunggal dan lain-lain serta meningkatkan lagi kualiti dan
kesejahteraan hidup mereka. Pembayaran cukai ini tidak boleh lagi dilihat
sebagai mengambil kekayaan sumber seseorang individu untuk diberikan kepada
seseorang individu yang kurang bernasib baik. Antara contoh perkhidmatan yang
disampaikan menerusi sistem ini ialah subsidi, insentif dan skim-skim
pengurangan serta pengecualian cukai. Kebajikan fiskal mempunyai impak agihan
semula yang lebih menyeluruh. Hal ini demikian kerana ia meliputi
aktiviti-aktiviti dan usaha-usaha membahagikan semula sumber negara kepada
anggota tertentu dalam masyarakat. Kebajikan fiskal selalunya dibiayai melalui
pungutan percukaian, pungutan bayaran yang dipungut daripada orang perseorangan
yang membayar perkhidmatan persendirian yang dibeli dan lain-lain bayaran
perkhidmatan yang dikenakan ke atas penggunaan perkhidmatan tertentu.
KEBAJIKAN PEKERJAAN
Kebajikan
pekerjaan merupakan semua bentuk manfaat dan perkhidmatan sosial yang
disediakan untuk pekerja oleh majikan sebagai tambahan kepada gaj asas mereka.
Kebajikan pekerjaan juga dapat didefinisikan sebagai manfaat dan perkhidmatan
untuk pekerja yang disediakan oleh majikan sebagai gaji tambahan kepada gaji
asas yang mereka terima. Kebajikan ini juga merujuk kepada bentuk-bentuk
manfaat pekerjaan yang disediakan oleh kesatuan-kesatuan sekerja dan
pertubuhan-pertubuhan profesional pekerjaan. Kebajikan pekerjaan yang bakal
diterima oleh individu bergantung kepada jenis pekerjaan yang dilakukan oleh
individu, tempat bekerja, kapasiti kesatuan buruh yang disertai oleh individu,
komitmen majikan dalam menyediakan serangkaian perkhidmatan dan manfaat sosial
kepada pekerja, mobilisasi buruh sama ada dari dalam negara atau luar negara
serta pertumbuhan ekonomi negara. Sebagai contoh, bantuan kewangan seperti
pencen, bayaran sakit dan elaun, penjagaan kesihatan, pendidikan dan latihan,
program yang diwujudkan bagi mempertingkatkan produktiviti pekerja, baucer
makan tengah hari untuk pekerja dan perkhidmatan rekreasi seperti perbelanjaan
untuk bercuti. Kebanyakan program, perkhidmatan atau manfaat sosial pekerjaan
disediakan secara komprehensif dan meliputi keseluruhan aspek kehidupan
individu dan keluarganya. Lazimnya, ia mengandungi 3 komponen. Pertama,
skim-skim perlindungan kerja oleh majikan. Kedua, manfaat berkaitan dengan
kerja yang ditawarkan oleh kesatuan sekerja. Ketiga, manfaat berkaitan
pekerjaan yang ditawarkan oleh pertubuhan profesional pekerjaan. Skim-skim
perlindungan kerja yang disediakan oleh majikan termasuk bantuan kewangan kepada
individu yang tidak mampu bekerja lagi, pembiayaan penjagaan kesihatan,
penjagaan peribadi, pembiayaan yuran-yuran pendidikan anak-anak pekerja.
Manfaat yang ditawarkan oleh kesatuan sekerja pula dalam bentuk menjaga
kepentingan dan hak individu sebagai pekerja supaya kebajikan mereka
terpelihara dan tidak didiskriminasi. Manfaat berkaitan dengan pekerjaan yang
ditawarkan oleh kesatuan profesional pula merujuk kepada organisasi
perlindungan sosial yang dilantik oleh kerajaan secara rasmi untuk menguruskan
skim-skim insurans sosial untuk pekerja. Sebagai contoh, di Malaysia terdapat
Pertubuhan Keselamatan Sosial Pekerja (PERKESO) dan Kumpulan Wang Simpanan
Pekerja (KWSP). Skim-skim perlindungan yang diberikan oleh majikan kepada
pekerja dilihat sebagai usaha untuk penambahbaikan keadaan pekerja dan
pekerjaan dalam masyarakat industri. Ia melambangkan usaha hubungan industri
yang baik iaitu majikan yang berhati perut, berperikemanusiaan dan baik.
Kebajikan pekerjaan juga merupakan startegi untuk menjaga dan meningkatkan
kesetiaan pekerja kepada majikan. Penghargaan majikan kepada pekerja ditunjukkan
menerusi pemberian manfaat kewangan dan manfaat perkhidmatan sosial.
KEBAJIKAN
PERUNDANGAN
Kebajikan
perundangan merujuk kepada perkhidmatan kebajikan yang diagihkan semula
menerusi sistem mahkamah atau sistem perundangan negara. Ini dilakukan menerusi
langkah-langkah legislatif menerusi penggubalan undang-undang dan peraturan
khusus berkaitan dengan sesebuah perkhidmatan. Kebajikan perundangan juga
meragkumi arahan yang dikeluarkan oleh sistem perundangan dan keadilan yang
terdapat dalam sesebuah negara terhadap pemberian perkhidmatan-perkhidmatan
sosial tertentu kepada golongan sosial tertentu. Beberapa perkhidmatan yang
telah diwujudkan atas arahan daripada pihak mahkamah. Sebagai contoh, kerajaan
menggubal dan melaksanakan undang-undang atau peraturan yang meminta firma dan
industri menyediakan perkhidmatan khusus untuk masyarakat. Contohnya, mahkamah
telah mengarahkan Pihak Berkuasa Tempatan untuk menyediakan perkhidmatan khusus
kepada masyarakat terutamanya kepada golongan yang kurang upaya. Contohnya di
pusat membeli-belah, tandas awam, tempat meletak kenderaan serta aksesibiliti
untuk masuk ke bangunan pusat membeli-belah dan lain-lain juga telah diwujudkan
agar golongan kurang upaya dapat menggunakan kemudahan ini. Selain itu,
kebajikan perundangan juga termasuk Akta Kanak-kanak 2001, Akta Perlindungan
Wanita dan Gadis 1973, Akta Taman Asuhan Kanak-kanak(Akta 308) dan lain-lain.
Sebagai contoh, Akta Taman Asuhan Kanak-kanak(Akta 308) diwujudkan untuk
memberi perlindungan kepada kanak-kanak berusia di bawah 4 tahun semasa ibu
bapa mereka bekerja. Akta ini juga memastikan hak kanak-kanak dilindungi
seperti keselamatan, kebersihan dan perkembangan. Mahkamah juga mempunyai kuasa
untuk meluluskan atau tidak meluluskan mana-mana peruntukan kewangan, bantuan
perkhidmatan sosial.
KEBAJIKAN
SEKTOR PERSENDIRIAN
Kebajikan
ini merujuk kepada penyediaan perkhidmatan dan manfaat sosial oleh sektor
persendirian atau swasta. Sektor persendirian lazimnya terdiri daripada
industri, agensi atau syarikat perniagaan yang berasaskan keuntungan. Syarikat
persendirian ini dimiliki oleh individu perseorangan atau sekumpulan individu
menerusi sistem pemilikan perkongsian bahagian. Justeru, semua aktiviti dan
urusan kewangan sektor persendirian dijana sendiri oleh individu persendirian
itu. Dalam konteks ini, pengeluar sektor persendirian “menjual” manfaat dan
perkhidmatan kebajikan sosial mengikut prinsip perniagaan atau komersial kepada
pelanggan yang berlandaskan keuntungan. Sektor persendirian memainkan peranan
pasaran dalam sistem kebajikan serta mengaplikasi model perniagaan dalam
penyediaan dan penyampaian perkhidmatan sosial untuk pengguna kebajikan.
Kebajikan persendirian bermakna bantuan atau perkhidmatan sosial yang
disediakan oleh sektor-sektor, agensi-agensi atau organisasi-organisasi yang berasaskan
keuntungan. Kebajikan persendirian merangkumi pelbagai produk pasaran yang
berbeza dari segi saiz, kualiti dan harga yang dikawal oleh pelbagai peraturan
dan syarat. Kebajikan persendirian menyebabkan perkhidmatan atau bantuan sosial
menjadi produk pasaran yang bersifat komersial dan pengeluaran perkhidmatan ini
didominasi oleh para peniaga, syarikat perniagaan dan korporat besar dan kecil.
Pembiayaan perkhidmatan persendirian ini lazimnya ditanggung sepenuhnya oleh
dana-dana persendirian. Perkhidmatan sosial persendirian seperti hospital
swasta dan sekolah persendirian mengenakan yuran perkhidmatan yang tinggi
kepada pengguna. Kebiasaannya, individu lebih cenderung untuk membeli
perkhimatan sosial persendirian apabila gaji mereka meningkat atau baik. Namun
apabila kerajaan gagal menyediakan perkhidmatan sosial awam, mahu atau tidak
mahu individu terpaksa membeli perkhidmatan sosial persendirian yang ada tanpa
mengambil kira tahap pendapatan mereka. Hubungan antara sistem kebajikan sosial
awam dan sistem kebajikan persendirian bersifat simbiotik iaitu saling
menyokong dan saling memerlukan antara satu sama lain. Malangnya, kebajikan
persendirian selalunya dicemuh kerana dua perkara. Pertama, kebajikan
persendirian tidak dapat menyediakan perkhidmatan yang berkualiti. Sebagai
contoh,. Kedua, kegagalan perkhidmatan kebajikan persendirian menyediakan
perkhidmatan berkualiti. Sebagai contoh, kebajikan persendirian lebih berminat
untuk mengaut keuntungan dan ini menyebabkan perkhidmatan yang diberikan oleh
mereka kurang berkualiti. Mereka akan cuba untuk menawarkan ubat rawatan serta
harga rawatan yang mahal kepada pesakit. Mereka juga tidak akan menjual
perkhidmatan yang boleh meletakkannya dalam risiko kerugian. Sebagai contoh,
perkhidmatan insurans persendirian tidak akan menjual perkhidmatan mereka
kepada risiko yang kritikal seperti penyakit orang tua dan insurans kehamilan
atau insurans pengganguran. Hal ini demikian kerana kos yang perlu disediakan
untuk rawatan berisiko kritikal lebih tinggi berbanding dengan keuntungan yang
diperoleh.
KEBAJIKAN
SEKTOR KETIGA
Sektor
ketiga merupakan sektor perkhidmatan komuniti yang menjadi pembekal utama
kepada sektor penjagaan sosial sama ada penjagaan sosial formal atau tidak
formal. Sektor ketiga merupakan pelengkap kepada pengeluar kebajikan dakam
sistem kebajikan moden di kebanyakan negara industri. Kepentingan sektor ketiga
selalunya dilabel sebagai sektor yang produktif dan memerlukan ramai sumber
manusia dalam komuniti bagi menjaga kesejahteraan anggota masyarakat. Sektor
ketiga juga lazimnya dikaitkan dengan sukarela, tidak menguntungkan, bebas
daripada terikat dengan undang-undang serta mendapat manfaat daripada pelbagai
kegiatan sukarela. Sektor ketiga sering kali dikaitkan dengan sektor-sektor
yang terdapat dalam komuniti seperti sektor sukarela dan sektor tidak formal.
Sektor-sektor ini berperanan sebagai pelengkap kepada sistem kebajikan sosial
awam yang terdapat dalam sesebuah negara. Kebajikan sektor sukarela selalunya
merupakan organisasi yang beroperasi atas dasar kolektif dalam menyediakan
barangan dan perkhidmatan sosial kepada masyarakat. Sektor ini tidak mementingkan
keuntungan. Sektor ini juga bergantung sepenuhnya atau sebahagian kepada
bantuan sumber yang diberikan secara sukarela oleh orang perseorangan atau
sumbangan daripada syarikat persendirian dan sektor awam. Sebagai contoh,
perkhidmatan sektor sukarela ini adalah seperti IM4U, Persatuan Bulan Sabit
Malaysia, Mercy Malaysia dan lain-lain yang menawarkan
perkhidmatan-perkhidmatan sosial secara sukarela kepada masyarakat yang
memerlukan perkhidmatan-perkhidmatan tersebut. Kebajikan sektor tidak formal
pula merupakan perkhidmatan sosial, sokongan sosial dan bantuan sosial yang
disediakan oleh anggota keluarga, jiran tetangga dan sahabat handai kepada
anggota komuniti yang berkeperluan. Kepentingan sektor tidak formal dalam dunia
kebajikan sosial dapat dilihat melalui keperluan penjagaan individu yang
berpenyakit kronik yang memerlukan penjagaan rapi sepanjang masa bagi tempoh
masa yang panjang. Kebajikan sektor tidak formal ini tidak berasaskan kepada keuntungan
dan ia melibatkan masyarakat yang mempunyai pertalian sama ada dari segi
perkahwinan, kekeluargaan atau persahabatan untuk menjaga individu yang
memerlukan penjagaan yang rapi dalam tempoh masa yang panjang. Sebagai contoh,
anak-anak mempunyai tanggungjawab untuk menjaga ibu bapa mereka yang sakit dan
penjagaan ini adalah secara percuma serta memerlukan penjagaan yang prihatin
dan penuh kasih sayang. Selain itu, bagi mangsa rogol memerlukan penjagaan yang
penuh prihatin dan kasih sayang daripada keluarga mereka kerana mereka mudah
mengalami tekanan perasaan atau kemurungan. Oleh itu, sokongan moral daripada
sama ada keluarga atau sahabat amat diperlukan supaya mereka dapat bangkit
semula.
KEBAJIKAN
INDIVIDU
Kebajikan
persendirian selalunya dibiayai secara peribadi oleh orang perseorangan,
sesebuah keluarga ternama dan kaya atau oleh pertubuhan tertentu. Kebajikan
individu ini merangkumi perkhidmatan-perkhidmatan sosial dan bantuan kewangan
daripada kerja amal, derma, sedekah dan wasiat.
Comments
Post a Comment