UJIAN
KELAYAKAN
Ujian
Tahap Pendapatan
Tahap pendapatan individu merupakan
kriteria utama dalam mengagih dan memberi bantuan atau perkhidmatan sosial
kepada orang miskin di kebanyakan negara. Ujian tahap pendapatan mengikut
perspektif kebajikan sosial ialah proses menilai atau menaksir tahap pendapatan
pemohon bantuan bagi menentukan sama ada pemohon tersebut layak ke tidak
menerima bantuan. Bantuan ini hanya diberikan kepada individu yang mempunyai
sumber pendapatan atau aset tetapi pendapatan atau aset tersebut berada di
bawah tahap kemiskinan yang ditentukan oleh masyarakat atau pemerintah. Pemberian
bantuan sosial ini selalunya dilakukan secara individu dengan berasaskan kepada
kriteria keperluan ekonominya. Bagi bantuan khusus seperti bantuan kanak-kanak
pula, tahap keupayaan ekonominya akan melihat kepada tahap pendapatan keluarga
iaitu pendapatan ibu bapa atau penjaga. Mengikut ujian ini, kelayakan individu
untuk mendapatkan bantuan adalah bergantung kepada 2 komponen utama iaitu
pendapatan individu iaitu gaji atau upah bulan individu atau keluarga serta
aset tetap yang dimiliki oleh individu atau keluarga. Kelayakan individu
berdasarkan ujian tahap pendapatan juga dapat dilihat melalui keupayaan
individu atau keluarga untuk membeli barangan keperluan atau perkhidmatan. Pendapatan
pula diukur berdasarkan keperluan individu, aset yang dimiliki oleh individu
serta pendapatan yang diterima oleh individu. Ujian kelayakan berasaskan
pendapatan melihat pendapatan serta aset yang dimiliki oleh seseorang akan
dinilai untuk melihat sama ada jumlah tersebut melebihi piawaian kemiskinan
yang telah ditetapkan. Jika pendapatan dan aset yang dimiliki oleh individu
tersebut melebihi garis kemiskinan, maka individu tersebut tidak layak untuk
menerima bantuan.
1.
Tahap Kemiskinan
Ukuran
tahap kemiskinan merupakan cara sesebuah masyarakat mendefinisi dan mengukur
kemiskinan. Di Malaysia, kemiskinan dikonsepkan dan ditakrifkan sebagai
kemiskinan pendapatan iaitu kekurangan pendapatan yang diperlukan untuk membeli
barang keperluan asasi yang paling minimum. Kemiskinan diukur dengan cara
membandingkan tahap pendapatan setiap isi rumah dengan tahap pendapatan minimum
yang dijayakan diperlukan untuk menyara hidup. Ukuran piawaian berdasarkan
Pendapatan Garis Kemiskinan (PGK) telah diwujudkan untuk membezakan antara isi
rumah yang miskin dan isi rumah yang tidak miskin. PGK ialah tahap pendapatan
secukupnya yang diperlukan untuk memastikan isi rumah mencapai tahap yang boleh
diterima oleh masyarakat sebagai sejahtera dalam konteks makanan dan item bukan
makanan. PGK ini dibentuk dengan mengambil kira keperluan-keperluan minimum
makanan dan item bukan makanan secukup hidup yang diperlukan oleh individu atau
sesebuah keluarga. PGK seterusnya menjadi kayu pengukur kepada kemiskinan di
Malaysia iaitu kemiskinan mutlak, kemiskinan relatif dan termiskin. Kemiskinan
mutlak merupakan terma pendapatan yang diperlukan oleh individu untuk membeli
keperluan seharian dari segi item makanan dan bukan makanan dalam kadar
seminimum mungkin. Keperluan minimum makanan individu atau sesebuah isi rumah
dikira berlandaskan kalori minimum dan tahap pengambilan protein yang
diperlukan bagi purata keluarga Malaysia yang terdiri daripada 5 orang iaitu 2
dewasa dan 3 orang anak. Komponen bukan makanan seperti pakaian dan kasut, minyak
kereta, sewa dan lain-lain pula dikira sebagai barangan, keperluan atau
perkhidmatan yang dilihat penting bagi mengekalkan satu tahap sara hidup yang
minimum. Sebagai contoh, mengikut PGK 2007 bagi komponen makanan bagi
Semenanjung Malaysia adalah sebanyak RM 430 sebulan, RM 540 bagi Sabah dan RM
520 bagi Sarawak. Selain itu, kemiskinan relatif pula diukur menggunakan
ketaksamaan atau nisbah perbezaan tahap pendapatan mengikut kumpulan etnik di
bandar dan luar bandar. Ukuran kemiskinan relatif ini kemudiannya menetapkan pendapatan RM1200
sebagai kriteria kelayakan untuk mendapatkan bantuan sosial awam. Konsep
termiskin diperkenalkan adalah untuk memberi bantuan dan tumpuan khas kepada
kumpulan masyarakat yang paling miskin. Sebagai contoh, golongan miskin ialah
keluarga yang berpendapatan kurang daripada RM 350 sebulan dan golongan
termiskin pula ialah mereka yang berpendapatan kurang daripada RM 175 sebulan.
2.
Tahap
Perbelanjaan Isi Rumah
Kemiskinan
juga dapat dinilai dan diukur menerusi corak perbelanjaan bulanan sesebuah isi
rumah. Corak perbelanjaan ini diukur dengan menggunakan pendekatan penggunaan.
Dalam Rancangan Malaysia yang Kelima, kerajaan telah meneliti semula
komponen-komponen makanan dan bukan makanan yang terdapat dalam Pendapatan
Garis Kemiskinan. Komponen makanan dan bukan makanan yang sedia ada dilihat
tidak atau gagal mewakili tahap pendapatan sebenar purata rakyat Malaysia.
Pendapatan individu atau isi rumah mula diukru dengan mengambil kira
nilai-nilai perbelanjaan sesebuah isi rumah. Sebagai contoh, perbelanjaan
bulanan isi rumah, pemilikan rumah dan penerimaan subsidi dan atau perkhidmatan
awam percuma. Dalam Rancangan Malaysia Kesembilan, indeks purata Pendapatan
Garis Kemiskinan (PGK) makanan bagi Malaysia adalah RM415 sebualan dengan PGK
mengikut lokasi geografi seperti berikut RM398 sebulan bagi Semenanjung
Malaysia, RM503 sebulan bagi Sabah dan RM482 sebulan bagi Sarawak. Piawaian PGK
ini menjadi ukuran kelayakan bagi bantuan sosial awam mengikut lokasi geografi
di Malaysia.
3.
Indeks Harga
Pengguna
Indeks
Harga Pengguna atau harga barangan runcit semasa telah menjadi ukuran piawaian
utama bagi pendekatan ini. Bagi tempoh Rancangan Malaysia Kelapan (2001-2005),
dengan mengambil kira perbezaan harga barangan pengguna dan kos hidup antara
kawasan geografi, Pendapatan Garis Kemiskinan (PGK) di Malaysia ialah RM510
sebulan bagi isi rumah 4.6 orang di Semanjung Malaysia, RM685 sebulan bagi isi
rumah 4.9 di Sabah dan RM584 sebulan bagi saiz isi rumah 4.8 di Sarawak. Bagi
golonagn termiskin pula, pendekatan perbelanjaan penggunaan isi rumah ini telah
mendefinisikan semula “termiskin” sebagai keluarga atau isi rumah yang
berpendapatan RM255 sebulan bagi isi rumah 4.6 orang di Semenangjung Malaysia,
RM342.50 sebulan bagi isi rumah 4.9 orang di Sabah dan RM292 sebulan bagi saiz
isi rumah 4.8 orang di Sarawak. Paiwai PGK ini menjadi tahap pendapatan yang
melayakkan individu kepada bantuan sosial yang tersedia untuk golongan miskin.
Dianogsis
Perbezaan Keperluan
Ujian kelayakan ini selalunya diguna
pakai dalam permohonan bantuan atau manfaat sosial awam yang berasaskan kontrak
persendirian, pampasan dan caruman terdahulu pekerjaan. Prinsip utama ujian
kelayakan ini adalah keperluan spesifik yang diakibatkan oleh kecacatan
fizikal, mental atau biologi yang dialami oleh individu. Ia mempunyai kaitan
rapat dengan ketidakupayaan fizikal dan mental. Suatu mekanisme penilaian
profesional yang mampu menilai secara teknikal ciri-ciri kecacatan yang dialami
oleh pemohon berperanan penting dalam menentukan sama ada inidvidu tersebut
layak atau tidak layak menerima bantuan sosial yang dipohon olehnya. Contoh
bantuan yang menggunakan ujian kelayakan ini adalah semua bentuk bantuan OKU
oleh Jabatan Kebajikan Masyarakat, program pendidikan khas untuk kanak-kanak
yang mengalami kecectan fizikal dan mental seperti pendidikan untuk kanak-kanak
yang mempunyai masalah pembelajaran, kanak-kanak autisme serta kanak-kanak
sindrom down oleh Kementerian Pendidikan Malaysia. Bantuan rawatan perubatan di
rumah untuk orang berusia yang sakit terlantar oleh Kementerian Kesihatan
Malaysia dan skim rawatan layanan sentiasa di rumah di bawah PERKESO. Kelayakan
pemohon bantuan mengikut ujian ini adalah berdasarkan penilaian para
profesional terhadap kes-kes permohonan. Setiap kes dilayan secara bersendirian
kerana setiap kes lazimnya melibatkan keperluan yang berbeza serta melibatkan
perkhidmatan atau bantuan yang khusus untuk keperluan tersebut. Sebagai contoh,
bantuan yang diberikan kepada kanak-kanak yang mempunyai masalah pembelajaran
berbeza dengan kanak-kanak yang mengalami masalah pendengaran dan penglihatan.
Kanak-kanak yang mempunyai masalah pembelajaran akan diberi bantuan dari segi
pendidikan oleh Kementerian Pendidikan Malaysia manakala kanak-kanak yang mengalami
masalah pendengaran dan penglihatan pula akan diberi bantuan dari segi
pendengaran dan penglihatan untuk membantu mereka menjalani kehidupan seharian
mereka. Bantuan yang diberikan berdasarkan kepada dua keadaan iaitu yang
pertama, bantuan diberikan secara individu. Kedua pula, bantuan diberikan
berdasarkan kepada laporan penilaian teknikal kriteria perbezaan keperluan yang
disyorkan oleh pakar atau profesional.
Ujian
Keperluan Terbitan
Keperluan terbitan merujuk kepada
keperluan yang terbit daripada sesuatu keadaan atau situasi ataupun keperluan
yang terhasil kerana kegagalan sistem sosial bertindak balas dengan perubahan
yang berlaku. Situasi atau keadaan yang menyebabkan satu keperluan baru timbul
boleh bersifat sama ada biologi, sosial, ekonomi atau politik. Dari segi
biologi, ciri semula jadi reproduktif seseorang wanita untuk mengandung dan
melahirkan anak telah menyebabkan wanita memerluakan keperluan yang khusus.
Sebagai contoh, wanita yang hamil seharusnya mendapat perkhidmatan kesihatan
ibu mengandungkan bagi memastikan dirinya sendiri sihat di samping dapat
melahirkan anak yang sihat. Selain itu, bagi wanita yang juga sebagai seoraang
ibu dan pekerja, ini menimbulkan keperluan baru dalam kalangan kaum wanita ini
iaitu keperluan menjalankan peranan sebagai seorang ibu, isteri dan pekerja
yang produktif. Oleh itu, organisasi kerja haruslah menyediakan perkhidmatan
yang dapat bertindak balas dengan keperluan yang baru terbit daripada perubahan
sosial dan ekonomi yang berlaku ini. Misalnya, sesebuah syarikat boleh
menyediakan tempat penjagaan anak-anak supaya pekerja wanita dapat menjaga
anak-anak mereka di samping mereka dapat menumpukan perhatian kepada pekerjaan
mereka kerana mereka tidak payah risau tentang keadaaan anak-anak mereka.
Majikan sesebuah syarikat atau kedai juga boleh menyediakan khidmat cuti
bersalin kepada pekerja wanitanya yang hamil serta elaun keluarga atau cuti ibu
membesarkan anak sehingga ke suatu tempoh umur yang khusus. Kata kunci bagai
ujian kelayakan ini adalah “keperluan” yang dijadikan sebagai piawaian
normatif. Ujian ini selalunya ditentukan mengikut status organik individu.
Kelayakan penerimaan bantuan ditentukan oleh status sosial dan politik seperti
kerakyatan, umur, gender, agama dan etnik yang dipegang oleh individu atau
sesuatu kumpulan sosial. Sebagai contoh, di sesebuah pusat membeli belah
haruslah diwujudkan pelbagai tempat seperti surau yang berbeza seperti surau
untuk lelaki atau wanita, tandas juga harus disediakan mengikut gender, tempat
kemudahan untuk ibu-ibu menukar lampin bayi-bayi mereka dan lain-lain.
Pemberian bantuan sosial awam secara keperluan terbitan ini dibuat secara
bersyarat iaitu berdasarkan keanggotaan individu dalam sekumpulan individu yang
mempunyai keperluan sepunya dan keperluan tersebut gagal dipenuhi oleh bantuan
atau perkhidmatan sosial sedia ada.
Ujian
Tahap Kerugian yang Dialami atau Pampasan Ganti Rugi
Ujian ini berdasarkan kepada keanggotaan
individu dalam sekumpulan individu yang telah membuat caruman atau sumbangan
sosial atau ekonomi ataupun keanggotaan individu dalam sekumpulan individu
secara tidak adil mengalami kemudaratan atau kecelakaan akibat daripada
kelalaian atau tindakan sosial sekumpulan anggota masyarakat.Ujian ini
digunakan dalam peraturan kelayakan yang berdasarkan caruman terdahulu,
perjanjian peribadi dan keputusan mahkamah. Sebagai contoh, skim PERKESO dan
KWSP yang terdapat di Malaysia yang merupakan skim atau manfaat pekerjaan. Skim
caruman PERKESO bagi Skim Bencana Pekerjaan dan Skim Keilatan apabila gaji
melebihi RM 2900 syer majikan adalah sebanyak RM 51.65 manakala bagi syer
pekerja pula ialah sebanyak RM 14.75 dan jumlah caruman adalah sebanyak RM
66.40. Bagi skim caruman perkeso yang kedua pula ialah Skim Bencana Pekerjaan
yang dikenakan ke atas majikan sahaja iaitu adalah sebanyak RM 36.90. Selain
daripada skim PERKESO dan KWSP, terdapat juga skim persaraan, bayaran pampasan
kerajaan Jepun kepada comfort ladies iaitu wanita-wanita yang pernah ditangkap
dan dipaksan menjadi buruh seks kepada tentera Jepun semasa Perang Dunia Kedua.
Mengikut ujian kelayakan ini, kelayakan indiividu menerima bantuan atau manfaat
sosial awam ditentukan oleh status organik yang dipegangnya. Dua keadaan yang
mendasari tadbir urus ujian kelayakan ini adalah pertama iaitu peruntukan
bantuan atau manfaat sosial dibuat secara berkumpulan dan kedua pula ialah
peruntukan berdasarkan kriteria normatif ekuiti atau persamaan hak.
Comments
Post a Comment